សាសនាបាហៃចាប់កំណើតតាំងពីឆ្នាំ១៨៤៤ដោយព្រះបាហាអ៊ុលឡាហ៍ (១៨១៧-១៨៩២) ដែលជាអភិជនជនជាតិភើសៀន។ សាសនិកបាហៃ គោរព
ព្រះបាហាអ៊ុលឡាហ៍ ជាព្រះសាស្តាបន្តវេនពីព្រះសាស្តាអង្គមុនៗដែលរួមមានៈ ព្រះអាប់ប្រាហាំ ព្រះគ្រឹស្នា ព្រះសូរ៉ូអែសស្ទ័រ ព្រះម៉ូសិស ព្រះពុទ្ធ ព្រះគ្រឹស្គ
ព្រះម៉ូហាម៉ាត់ និង ព្រះបប ។ ព្រះបាហាអ៊ុលឡាហ៍ បានត្រាស់ដឹងនូវព្រះគម្ពីរជាង ១០០ក្បាល ដែលជាចម្លើយទៅនឹង សំណួររបស់មនុស្សជាតិនាបច្ចុប្បន្ន
នេះ។ការបង្ហាត់បង្រៀនរបស់ទ្រង់ គឺស្ថិតនៅក្នុងភាពចុះសំរុងដ៏ល្អឥតខ្ចោះជាមួយនិងការបង្ហាត់បង្រៀនរបស់ព្រះសាស្តាអង្គនានាពិមុន។ គម្ពីរស័ក្តិសិដ្ឋរបស់
សាសនាបាហៃមាឈ្មោះថា “ គម្ពីរគីតាបអ៊ីអាកដាស់ ” មកដល់បច្ចុប្បន្ននេះជំនឿបាហៃមានអាយុកាលជាង១៦៩ឆ្នាំហើយឥឡូវកំពុងសាយភាយទៅដល់ជាង
២០០ប្រទេសនៅទូទាំងពិភពលោក។ សាសនាបាហៃ គឺជាសាសនាសកល ឯករាជ្យ ដែលមិនមែនកើតចេញមកពីនិកាយនៃសាសនាពិភពលោកណាមួយ
ឡើយ។ បាហៃគោរពរាល់សេចក្តីសម្រេចរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលប៉ុន្តែមិនមែនជានិន្នាការនយោបាយរបស់គណបក្សណាមួយឡើយ។ បាហៃស្រលាញ់សន្តិភាព
និងសាមគ្គីភាព ចំពោះគ្រប់ទង្វើទាំងឡាយណា ដែលនាំមកឲ្យមានការបែកបាក់គ្នាគឺជាទង្វើផ្ទុយនឹងគោលការណ៍របស់បាហៃទាំងស្រុង។
សាសនិកបាហៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ក៏ដូចសាសនិកបាហៃលើពិភពលោកបាននឹងកំពុងប្រតិបត្តិតាមគោលការណ៍អប់រំ ការបង្ហាត់បង្រៀនតាមមាគ៌ារបស់
ព្រះបាហាអ៊ុលឡាហ៍ព្រមទាំងអនុវត្តតាមអនុសាសន៍របស់ រាជរដ្ឋាភិបាល ក្នុងសន្និសីទអន្តរជំនឿថ្នាក់ជាតិកាលពីឆ្នាំ ២០០៨ រួមមាន:
១. គោរពកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ សាមគ្គីគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធ ស្មោះត្រង់ ដោយឈរលើគោលការណ៍គោរពគ្នា អធ្យាស្រ័យ យោគយល់គ្នាគ្រប់កាល:ទេស:ទាំងអស់
ដើម្បីសាមគ្គីភាពនិងសុខុដុមរមនានៃសង្គមជាតិ។
២. គោរព និង ប្រតិបត្តិធម៌វិន័យសាសនារបស់ខ្លួនដោយផ្សារភ្ជាប់ការគោរពសិទ្ធិអ្នកកាន់សាសនាដទៃ និង ប្រកាន់ខ្ជាប់មាគ៌ា អហិង្សា មេត្តា ករុណា និង
សណ្តោសប្រណី។
៣. គោរពសិទ្ធិសេរីភាព និង ជំនឿសាសនារបស់បុគ្គល ជាតម្លៃនៃជំនឿសាសនានីមួយៗនៅក្នុងការវិភាគឈ្វេងយល់ផ្លូវត្រូវសម្រាប់សុភមង្គលរបស់សង្គម
ជាតិ។ សកម្មភាពដែលសហគមន៍បាហៃបាននឹងកំពុងអនុវត្តក្នុងការចូលរួមចំណែកក្នុងការអភិវឌ្ឍជាមួយរាជរដ្ឋាភិបាលមាន:
ក. ការអប់រំស្មារតីកុមារ
ខ. បង្កើនអំណាចស្មារតីយុវវ័យជំទង់
គ. ការអភិវឌ្ឍធនធានមនុស្ស
ឃ. ការបួងសួងរួមគ្នាក្នុងសហគមន៍
ង. ការអប់រំផលប៉ះពាល់គ្រឿង ស្រវឹង គ្រឿងញៀន បរិស្ថាន និងជួយអប់រំពីសារសំខាន់នៃច្បាប់ចរាចរណ៍ ជាដើម។
ចំណែកឯរការរៀបការបោះជំរំនេះ ត្រូវបានអនុញ្ញាតដោយធម្មសភាយុត្តិធម៌សកលដែលជាស្ថាប័នអន្តរជាតិកំពូលក្នុងការដឹកនាំសាសនាបាហៃពិភពលោក
ឲ្យមានការរៀបការចំបោះជំរំនេះចំនួន១១៤កន្លែងក្នុងជាង១០០ប្រទេសក្នុងពិភពលោក ក្នុងលិខិតចុះថ្ងៃទី០៨ ខែកុម្ភ:ឆ្នាំ២០១៣ ផ្ញើជូនបាហៃពិភពលោក។
ការបោះជំរំនេះគឺអនុញាតឲ្យរៀបចំឡើងក្នុងអំឡុង ខែកក្កដារហូតដល់ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១៣ប៉ុណ្ណោះ។ ជាភ័ព្វសំណាងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាត្រូវបានជ្រើសរើស
ឲ្យមានការរៀបចំការបោះជំរំនេះ ចំនួនពីរកន្លែងគឺ ខេត្តបាត់ដំបង និង ខេត្តកំពង់ធំក្នុងចំណោម១១៤កន្លែងក្នុងពិភពលោក នេះសបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា
ប្រទេសកម្ពុជាត្រូវបានគេស្គាល់យ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងសហគមន៍បាហៃលើពិភពលោកហើយសហគមន៍ទាំងនោះចង់ឃើញការរៀបចំការបោះជំរំនេះកើតមានឡើង
នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាក៏ដូចជាលើពិភពលោកប្រកបដោយភាពជោគជ័យ។ សូមបញ្ជាក់ផងដែរថា យុវជនដែលត្រូវបានអញ្ជើញចូលរួមគឺយុវជនទាំងឡាយណា
ដែលមានអាយុចាប់ពី ១៥ឆ្នាំ ដល់៣០ឆ្នាំដែលបានកំពុងចូលរួមបម្រើសហគមន៍ និងយុវជនដែលបានផ្អាកមួយរយ:កន្លងមកហើយមានបំណងចង់បម្រើ
សហគមន៍ឡើងវិញ។ចំពោះយុវជនផ្សេងទៀត ដែលមានបំណង និងឆន្ទ:ចង់ចូលរួមបម្រើសហគមន៍ពួកគាត់ ត្រូវរៀនពីតម្រូវការពិតៗរបស់សហគមន៍
និង ពីរបៀបបម្រើសហគមន៍ជាមុនសិនយ៉ាងហោចណាស់រៀនឯកសារចំនួនបីក្បាល ព្រមទាំងគោរពតាមការណែនាំ។ គោលបំណងនៃការបោះជំរំចម្បង
គឺ អភិវឌ្ឍន៍ផ្នែកស្មារតី និង អភិវឌ្ឍន៍សង្គមជាតិ ហើយក្នុងកម្មវិធីនេះផងដែរយុវជននឹង៖
១. យល់ពីអត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួនជាទ្រព្យសម្បត្តិដ៏មហិមាផ្នែកខាង បញ្ញា និង សក្តា នុពលរបស់សង្គមដែលរង់ចាំអភិវឌ្ឍ និង ឈានទៅរកគោលដៅប្រកប
ដោយអត្ថប្រយោជន៍របស់សង្គម
២. សិក្សាពីបទពិសោធន៍របស់យុវជននានាដែលបាននឹងកំពុងចូលរួមអភិវឌ្ឍសហ គមន៍រយ:កាលកន្លងមក
៣. យល់ច្បាស់ពីប្រសិទ្ធភាពនៃការអប់រំប្រកបដោយភាពត្រឹមត្រូវគឺការអប់រំក្នុងការ បម្រើសហគមន៍ (ការអប់រំផ្នែកស្មារតី មនសិការ និងការអប់រំផ្នែកសម្ភារ)
៤. ជួយជំរុញ និងលើកទឹកចិត្តមិត្តរបស់គេឲ្យយល់ច្បាស់ពីតួនាទីដ៏សំខាន់របស់គេ ក្នុងការបម្រើសហគមន៍ដោយផ្អែកលើការអប់រំ (សមធម៌នៃការទទួលការ
អប់រំរបស់ កុមារានិងកុមារី) និងជួយដល់មិត្តដែលមានវ័យតិចជាងខ្លួន
៥. មានសមត្ថភាពក្នុងការទំនាក់ទំនងល្អរវាងយុវជន មាតាបិតាសិស្ស និង សហគមន៍ ក្នុងដំណើរការអភិវឌ្ឍ។
៦. រៀបំគម្រោងជុំគ្នាក្នុងការចូលរួមអភិវឌ្ឍន៍ពេលត្រលប់ទៅវិញ និង រៀបចំប្រព័ន្ធ សហការក្នុងពេលអនុវត្តគម្រោង ការឆ្លុះបញ្ចាំងលើគម្រោងប្រកបដោយ
ប្រសិទ្ធិ ភាពនិងគុណភាពខ្ពស់។
៧. រៀនរួមរស់នៅជុំគ្នាពេលពួកគេឃ្លាតឆ្ងាយពីក្រុមគ្រួសារ និង បងប្អូនរបស់ពួកគេ។ ក្រោយពេលបញ្ចប់ពីកម្មវិធីនេះទៅ ពួកគេនឹងធ្វើការជ្រើសរើស
សកម្មភាពបម្រើណាមួយដូចដែលបានរៀបរាប់នៅពីខាងដើមដែលខ្លួនអាចធ្វើបានប្រកបដោយឆន្ទ: ព្រមទាំងមានការអមជាមួយ ជួយជ្រោមជ្រែង
ធ្វើការឆ្លុះបញ្ចាំងពីអ្នកសម្របសម្រួលរបស់គេក្នុងសហគមន៍របស់ពួកគេផ្ទាល់ផងដែរ។
អធិបតី ភ្ញៀវកិត្តិយសទាំងអស់ ជាទីគោរព! កម្មវិធីនេះបានប្រពឹត្តិទៅប្រកបដោយភាពរលូន ស្និទ្ធស្នាល សាមគ្គីភាព ភាតរភាព និង ប្រកបដោយបរិយាកាស
យ៉ាងសប្បាយរីករាយ។ លទ្ធផលទទួលបានគួរជាទីកត់សម្គាល់ដោយយុវជនបានបង្ហាញនូវទស្សន: ចំណាប់អារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនពួកគេចំពោះសន្និសីទ ដូចតទៅ:
1. បានរៀនពីសម័យកាលរបស់យុវវ័យដែលជាវ័យប្រកបដោយសក្តានុពល ហើយប្រាថ្នា ចំពោះភាពលូតលាស់ផ្នែកស្មារតី និង សតិបញ្ញា ព្រមទាំងដើម្បី
បង្កើតនូវការចូលរួម ចំពោះជោគវាសនារបស់មនុស្សជាតិ
2. បានយល់ច្បាស់ពីការអភិវឌ្ឍផ្នែកស្មារតីនិងសម្ភារហើយទាំងពីរដើរស្របក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍
3. បានយល់ច្បាស់ពីសារសំខាន់និងតម្រូវការជាអាទិភាពនៃការបម្រើសហគមន៍ព្រោះជា ឃ្លាំងនៃបទពិសោធន៍ ជាឃ្លាំងនៃចំនេះដឹង ជាចំណុចកណ្តាល
នៃជីវិតរបស់យើង ជាធនធាននៃការស្ថាបនាក្នុងការផ្លាស់ប្តូរអត្តចរិក អាបកប្បកិរិយានិងជួយបំភ្លឺគុណធម៌ ដែលកប់នៅខាងក្នុងឲ្យចេញមកខាងក្រៅ។
4. បានរៀនពីជំរើសមិនគួរជ្រើសរើស ឲ្យមានទាំងក្នុងគ្រួសារ សហគមន៍និង ក្នុងជីវិតរស់នៅ។ ឧទាហរណ៍ តើខ្ញុំគួរបម្រើ ឬ ចាំបញ្ចប់នៅសកលវិទ្យាល័យ
សិនសុំបម្រើ និងចូលរួម អភិវឌ្ឍន៍សហគមន៍ជាដើម។
5. បានរៀនពីការបម្រើសហគមន៍តាមរយ:វិទ្យាស្ថានរូហ៊ី ព្រោះវាឆ្លើយតបទៅនឹងគោល បំណងភ្លោះនៃការអប់រំគឺការផ្លាស់ប្តូរបុគ្គលភាព និងផ្លាស់ប្តូរជារួម។
ជាពិសេស វាជួយដល់អ្នកសិក្សាត្រូវគិតពីសហគមន៍មុនខ្លួនឯង។
6. សារសំខាន់នៃការសិក្សានិងស្វែងរកសច្ចភាពតាមរយ:ចំនេះដឹងពិត របស់វិទ្យាសាស្រ្ត និងសាសនា
7. បានយល់ច្បាស់ថាកម្លាំងអវិជ្ជមានរបស់សង្គម បានជះឥទ្ធិពលដល់យុវវ័យជំទង់ធ្ងន់ធ្ងរជាងយុវវ័យព្រោះថា យុវវ័យជំទង់មាន កម្លាំងខ្សោយ មានការគិត
តិចជាង បើប្រព្រឹត្តឬធ្វើអ្វីមួយគឺមិនខ្លាចគ្រោះថ្នាក់។
8. បានរៀនពីការជួយជម្រុញនិងគាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងការបម្រើសហគមន៍ និងជួយ ដល់យុវវ័យជំទង់ដែលជាវ័យតិចជាងខ្លួន ឲ្យបានទទួលយកនូវ
ការអប់រំនិងការបង្ហាត់បង្រៀនត្រឹមត្រូវ បើមិនដូច្នោះទេនោះ “ លក្ខណ:គុណសម្បត្តិរបស់ពួកគេនឹងត្រូវបានគេពន្លត់ក្នុងបរិយាកាសនៃអាត្មាដ៏កខ្វក់”។ ជា
ពិសេសវ័យរបស់យុវវ័យជំទង់ ពី១២ដល់១៥ឆ្នាំជា“ឃ្លាំងនៃសមត្ថភាពក្នុងការផ្លាស់ប្តូរសង្គមដែលរង់ចាំត្រូវបានគេប្រើប្រាស់”។ អង្គពិសិដ្ឋអាប់ឌុលបាហាបាន
មានបន្ទូលថា “ សមត្ថភាពនៃការអង្កេតរបស់ពួកគេត្រូវបានគេពង្រីកនិងត្រូវបានស៊ីជម្រៅ” ហើយ “ សមត្ថភាពបញ្ញារបស់ពួកគេត្រូវបានគេហ្វឹកហាត់ហើយ
និងត្រូវបានគេដាស់ឲ្យភ្ញាក់ឡើង”។
9. បានរៀនពីរប់ៀបបង្កើតគម្រោងក្នុងការអភិវឌ្ឍសហគមន៍ និង របៀបវាយតម្លៃរបស់គម្រោង
10. បានមានឱកាសក្នុងការបង្កើតមិត្តភាពនៅទីនេះនិងចេះរួមរស់ជាមួយគ្នា
ជាពិសេសពួកគេធ្វើការប្តេជ្ញាចិត្តដូចខាងក្រោម:
1.ជួយលើកទឹកចិត្តមិត្តមិនទាន់បានចូលរៀនឲ្យចូលរៀន
2.ណែនាំមិត្តស្រករគ្នាធ្វើអ្វីដែលមានប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនឯងនិងសង្គមជាតិដូចជា ការចូលរួមសំអាតបរិស្ថាន បង្ហាត់បង្រៀនថ្នាក់កុមារ សម្របសម្រួលក្រុមយុវវ័យ
ជំទង់ ការសិក្សាជាក្រុម
3.មិនត្រូវពាក់ព័ន្ធនឹងគ្រឿងញៀន គ្រឿងស្រវឹង នឹងសកម្មភាពផ្ទុយនឹងគោលជំនឿ វៀរចាគការចូលរួមសកម្មភាពណាដែលនាំឲ្យមានការបែកបាក់សាមគ្គីភាព
4. គោរពតាមការណែនាំរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល
5. បង្កើនឲ្យមានការជួបជុំបួងសួងនិងពិភាក្សារួមគ្នាក្នុងសហគមន៍
6. ការចុះសួរសុខទុក្ខដើម្បីពង្រីកសកម្មភាព
7. បង្កើតបរិយាកាសនៃការជួបជុំឆ្លុះបញ្ចាំងនិងសិក្សារៀនសូត្រពីគ្នាទៅវិញទៅមក
8. ចែករំលែកនូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀនដល់សហគមន៍
៩. ខិតខំពង្រីកនិងពង្រឹងក្រុមយុវវ័យជំទង់
១០. អមដំណើរគ្នាឲ្យដើរលើមាគ៌ានៃការបម្រើនិងទិដ្ឋភាពផ្សេងៗទៀតក្នុងជីវិត ប្រចាំថ្ងៃ
អង្គពិធីទាំងមូលជាទីគោរព! នេះហើយគឺ ជាលទ្ធផល នៃកម្លាំងសាមគ្គីភាព ពន្លឺនៃសន្តិភាព និងការអភិវឌ្ឍ ដែលកីតចេញមកពីស្រទាប់យុវជនដែល
គោរពច្បាប់ មានឆន្ទ:ខ្ពង់ខ្ពស់ មានការលះបង់ ចេះក្តាប់ឱកាស និង ក្រោកឡើងព្រមគ្នាក្នុងការចូលរួមដំណើរការអភិវឌ្ឍហើយនិងការយល់ច្បាស់ពី
អត្តសញ្ញាណរបស់គេ។ ក្នុងសំណររបស់មួយ ព្រះបាហាអ៊ុលឡាហ៍ បានចែងថា: “ពន្លឺនៃសាមគ្គីភាពគឺប្រកបដោយពលានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុតដែលវាអាច
បញ្ចាំងផែនដីទាំងមូលបាន” និង ស្របតាមសុភាសិតខ្មែរថាបានចែងថា “សាមគ្គីរស់ បែកបាក់សាមគ្គីស្លាប់”។យុវជនទាំងអស់បានមកពីខេត្តខុស សហគមន៍
ប្រទេសខុស មានជំនឿ មានវ័យខុសគ្នាពិតមែន តែបើពួកគេមកជួបជុំគ្នា ពិភាក្សាគ្នានិងសិក្សាជាគ្នាដោយស្របច្បាប់នោះ វាធ្វើឲ្យសហគមន៍មួយនោះមាន
សាមគ្គីភាព សន្តិភាព និង ការអភិវឌ្ឍ នឹងធ្វើឲ្យជីវភាពរបស់គេបានល្អប្រសើរ។ ដូចគ្នានឹងបុប្ផាដែលនៅក្នុងសួនចម្រុះពណ៌ដែលមានសម្រស់ស្រស់បំព្រង
និងមានក្លិនពិដោរក្រអូបឈ្ងុយឈ្ងប់ជាទីគយគន់ និង គួរជាទីទាក់ចិត្តដិតអារម្មណ៍ទាំងមនុស្សនិង ភមជាតិនានា។ បើម្ចាស់សួនយល់ច្បាស់ពីតម្លៃ គុណ
ប្រយោជន៍និង យល់ច្បាស់ពីរបៀបថែទាំនិងដាំបន្តនោះ។ នៅក្នុងឯកសារដែលយុវជនបានសិក្សានោះផងដែរ អង្គពិសិដ្ឋអាប់ឌុលបាហា បានមានបន្ទូលថា
“ នៅលើពិភពលោកនេះ គ្មានទង្វើល្អថ្លៃថ្នូរណា ជាងការបម្រើដើម្បីភាពល្អប្រសើរជាមួយគ្នា ដែលជាភាពត្រឹម ត្រូវដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត គឺដើម្បី ឧទ្ទិសខ្លួន
របស់ពួកគេ យ៉ាងស្វាហាប់ដើម្បីការបម្រើដល់មហាជននោះទេ” ។ ទ្រង់បន្ថែមថា “ការបម្រើដល់មនុស្សជាតិគឺការម្រើចំពោះព្រះ ”។
5 - 5
<
>
<
>
1 - 9
2 - 11
<
>
12 - 12
<
>
1 - 10
<
>
<
>
1 - 7
ដោយសារការចែករំលែកដ៏ផុសផុលរបស់យុវជនស្តីពី: តួនាទីរបស់យុវជនក្នុងការចូលរួមបម្រើសហគមន៍ឲ្យមានសាមគ្គីភាព សន្តិភាព និង និរន្តរភាព នៅក្នុង សន្និសីទបោះជំរំយុវជនកាលពី ខែ កញ្ញា និង តុលា ឆ្នាំ២០១៣ នៅឯខេត្តបាត់ដំបង និង ខេត្តកំពង់ធំ កន្លងមកនោះ។ វាធ្វើឲ្យយុវជនដែលមិន បានចូលរួមមានបំណងសិក្សាដើម្បីចូលរួមអភិវឌ្ឍខ្លួនឯង និង សហគមន៍របស់ពួកគេ ទើបបន្តឲ្យមានសន្និសីទបោះជំរំយុវជននៅតាមតំបន់នានាទៀតដែល មានលក្ខណ:ទ្រង់ទ្រាយតូច។ ម្យ៉ាងវិញទៀតមានយុវជនច្រើនណាស់ដែលរង់ចាំការអំពាវនាវក្នុងការសិក្សាស្វែងយល់ពីតួនាទីរបស់គេដ៏ ឧត្តុង្គឧត្តម ក្នុងការអភិវឌ្ឍសហគមន៍។ថ្មីៗនេះមាន ក៏ មាន សន្និសីទនេះបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងខេត្តកោះកុង ក្រុងភ្នំ ពេញ និង ខេត្តកំពតដែលមានយុវជនចូលរួម ប្រមាណ ១៥០ នាក់។ បរិយាកាសនៃការជួបជុំ ប្រកបដោយ ភាពសប្បាយរីករាយ ភាតរភាព ស្និទ្ធ ស្នាល និង បាន សិក្សាពីបទពិសោធ ព្រមទាំងបង្កើត មិត្តភាពជា ពិសេសមានទស្សន:រួមគ្នាគឺ ការចូលរួម អភិវឌ្ឍន៍ សហគមន៍យើង។
រក្សាសិទ្ធគ្រប់យ៉ាង ដោយសហគមន៍សាសនាបាហៃប្រចាំកម្ពុជា