<
>
ជំនឿបាហៃចាប់កំណើតតាំងពីឆ្នាំ១៨៤៤ដោយព្រះបាហាអ៊ុលឡាហ៍(១៨១៧-១៨៩២)
ដែលជាអភិជនជនជាតិភើសៀន។ សាសនិកបាហៃគោរព ព្រះបាហាអ៊ុលឡាហ៍ ជាព្រះ
សាស្តាបន្តវេនពីព្រះសាស្តាអង្គមុនៗ រួមមានៈ ព្រះអាប់ប្រាហាំ ព្រះគ្រឹស្នា ព្រះសូរ៉ូអែស
ស្ទ័រ ព្រះម៉ូសិស ព្រះពុទ្ធ ព្រះគ្រឹស្គ ព្រះម៉ូហាម៉ាត់ និង ព្រះបប ។ ព្រះបាហាអ៊ុលឡាហ៍បាន
ត្រាស់ដឹងនូវព្រះគម្ពីរជាង ១០០ក្បាល ដែលជាចម្លើយទៅនឹង សំណួររបស់មនុស្សជាតិនា
បច្ចុប្បន្ននេះ។ ការបង្ហាត់បង្រៀនរបស់ទ្រង់ គឺស្ថិតនៅក្នុងភាពចុះសំរុងដ៏ល្អឥតខ្ចោះជាមួយ
នឹងការបង្ហាត់បង្រៀនរបស់ព្រះសាស្តាអង្គមុនៗ។ គម្ពីរស័ក្តិសិដ្ឋរបស់ជំនឿបាហៃ
មានឈ្មោះថា “ គម្ពីគីតាបអ៊ីអាកដាស់ ”។ បច្ចុប្បន្ននេះជំនឿបាហៃមានអាយុកាលជាង
១៧១ឆ្នាំ ហើយកំពុងសាយភាយទៅដល់ជាង២០០ប្រទេសនៅទូទាំងពិភពលោក។
ជំនឿបាហៃ គឺជាសាសនាសកល ឯករាជ្យ ដែលមិនមែនកើតចេញមកពីនិកាយនៃ
សាសនាពិភពលោកណាមួយឡើយ។ បាហៃគោរពរាល់សេចក្តីសម្រេចរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល
ប៉ុន្តែមិនមែនជានិន្នាការនយោបាយរបស់គណបក្សណាមួយឡើយ។ បាហៃស្រលាញ់សន្តិ
ភាពនិងសាមគ្គីភាព ចំពោះគ្រប់ទង្វើទាំងឡាយណាដែលនាំមកឲ្យមានការបែកបាក់គ្នាគឺ
ជាទង្វើផ្ទុយនឹងគោលការណ៍របស់បាហៃ។
សាសនាបាហៃបានមានវត្តមានក្នុងប្រទេសកម្ពុជាក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៣០។ នៅថ្ងៃទី០៨
ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៩៣០ បាហៃបានទទួលលិខិតចម្លងមួយច្បាប់នៃព្រះរាជបទបញ្ញាត្តិ លេខ
៣៩និង ព្រះរាជក្រិត្យលេខ ១០២៣ ស្តីពីបទបញ្ជាឲ្យអនុវត្តសាសនាផ្សេងៗ។ ប្រកាសលេខ
១៦ ចុះថ្ងៃទី ២២ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៦២ បានទទួលប្រកាសមួយ ច្បាប់ដែលចេញដោយក្រសួង
សាសនា ផ្ញើជូនតំណាងសាសនាបាហៃនៅភ្នំពេញ ស្តីពី “ សកម្មភាព និងបេសកកម្មនៃគ្រប់
សាសនាបរទេសនៅកម្ពុជា ហើយប្រកាសឲ្យប្រើសេចក្តីប្រកាសនេះតទៅ”។
បាហៃបានទទួលព្រះរាជក្រិត្យលេខ ៦៣២ ចុះថ្ងៃទី ១៩ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៩៦៤ ដែលឡាយព្រះ
ហស្ថលេខាដោយ ព្រះបាទ នរោត្តម សីហនុ ឧបយុវរាជ ស្តីអំពីការអនុញ្ញាតឲ្យអនុវត្ត
សាសនាបាហៃនៅកម្ពុជា។ ក្នុងអំឡុងចន្លោះឆ្នាំ១៩៧៥ដល់១៩៩១ សាសនិកបាហៃបានធ្វើ
ការអប់រំអក្ករកម្មទៅដល់កុមារ យុវជន ណនៅតាមជុំរំជនភាសខ្លួនដោយមានការសហការ
ជាមួយសហគមន៍បាហៃប្រចាំប្រទេសថៃ។ រហូតមកដល់ឆ្នាំ១៩៩២បាហៃបានទទួលលិខិត
ពីក្រសួងធម្មការនិងសាសនាស្តីពីការអនុញ្ញាតឲ្យអនុវត្តឡើងវិញនៃសាសនាបាហៃនៅ
កម្ពុជា។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក សកម្មភាពក៏ចាប់ផ្តើមមាន។ដោយសកម្មភាពស្នូល
សំខាន់ៗដែលជាឆ្អឹងខ្នងនៃការអភិវឌ្ឍស្មារតី
កើតមានជាច្រើននៅតាមបណ្តាខេត្តមួយចំនួនហើយមានការសហ
ការយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយអាជ្ញាធរនិងប្រជាពលរដ្ឋទូទៅ ហើយនៅ
ថ្ងៃទី ០៥ ខែ មិថុនាឆ្នាំ២០០៣សហគមន៍បាហៃប្រចាំកម្ពុជាបាន
ទទួលស្គាល់នូវសេចក្តីសម្រេចលេខ ២៤៧របស់ក្រសួងធម្មការនិង
សាសនាស្តីពីការអនុញ្ញាតឲ្យផ្សព្វផ្សាយជំនឿបាហៃទូទាំងព្រះរាជា
ណាចក្រកម្ពុជា។មកដល់ពេលនេះសហគមន៍បាហៃមានវត្តមាននៅ
តាមបណ្តាភូមិឃុំស្រុកជាច្រើនក្នុងប្រទេសដើម្បីរួចចំណែកស្តារនិង
កសាងវិស័យអប់រំសីលធម៌ ក៏ដូចលើកកម្ពស់យុវជនឲ្យចូលរួមកិច្ច
ការអភិវឌ្ឍសហគមន៍។ សាសនិកបាហៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា
ក៏ដូចសាសនិកបាហៃលើពិភពលោកបាននឹងកំពុង ប្រតិបត្តិតាម
គោលការណ៍អប់រំការបង្ហាត់បង្រៀនតាមមាគ៌ារបស់
ព្រះបាហាអ៊ុលឡាហ៍ព្រមទាំងអនុវត្តតាមអនុសាសន៍របស់ រាជរដ្ឋា
ភិបាលក្នុងសន្និសីទអន្តរជំនឿថ្នាក់ជាតិកាលពីឆ្នាំ ២០០៨ រួមមាន:
១. គោរពកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ សាមគ្គីគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធ ស្មោះត្រង់
ដោយឈរលើគោលការណ៍គោរពគ្នាអធ្យាស្រ័យយោគយល់គ្នា
គ្រប់កាល:ទេស:ទាំងអស់ ដើម្បីសាមគ្គីភាពនិងសុខុដុមរមនានៃ
សង្គមជាតិ។
២. គោរព និង ប្រតិបត្តិធម៌វិន័យសាសនារបស់ខ្លួនដោយផ្សារភ្ជាប់
ការគោរពសិទ្ធិអ្នកកាន់សាសនាដទៃ និង ប្រកាន់ខ្ជាប់មាគ៌ា អហិង្សា
មេត្តា ករុណា និង សណ្តោសប្រណី។
៣. គោរពសិទ្ធិសេរីភាព និង ជំនឿសាសនារបស់បុគ្គល ជាតម្លៃនៃ
ជំនឿសាសនានីមួយៗនៅក្នុងការវិភាគឈ្វេងយល់ផ្លូវត្រូវសម្រាប់
សុភមង្គលរបស់សង្គមជាតិ។
សហគមន៍បាហៃតែងតែចូលរួមចំណែកក្នុងការអភិវឌ្ឍសហគន៍
ផ្នែកស្មារតី និងសម្ភារដោយឈរគោលការណ៍ ភាពតែមួយនៃព្រះ
ភាពតែមួយនៃសាសនា និងភាពតែមួយនៃមនុស្សជាតិ ព្រមទាំង
លើកស្ទួយ តម្លៃសីលធម៌សង្គមស្ត្រីហើយនិងលើកទឹកចិត្តយុវជន
ឲ្យរក្សានូវវប្បធម៌ប្រពៃណីទំនៀមទំលាប់និងការអភិវឌ្ឍធនធាន
មនុស្ស។
រក្សាសិទ្ធគ្រប់យ៉ាង ដោយសហគមន៍សាសនាបាហៃប្រចាំកម្ពុជា